Ay Burcu Erkeği (25 Temmuz)

*Önündeki iki deliğinden su fışkırtan bi kamyon (böyle bir şey olduğunu bile bilmiyordum) temizliğe devam ederken bir yaz pazarı gecesi klasiği olan yazıma başlamış bulunuyorum. Monitörlerini yeni açan seyircilerimiz için belirteyim, şu yazıyı okuduğunuz sayfanın oralarda başka notlarımı görebiliyor olabilirsiniz, onlar eski yazılar işte.

*Bu sefer biraz daha ruhluyum heralde. Geçen sefer fazlasıyla realisttim. Geçen haftalarla aynı şarkıları dinlediğime göre bana bağlı bir şey demek ki bu, bi de hani derler ya “ayh terazi burcu erkeği değil mi? hepsi bi dengesiz bi dengesiz ayol” falan tarzında laf esprili burç tahminini haklı çıkarmış oldum. Bu aynı tezlere birçok örnek var aslında. Mesela “kova kadını, bak içinde neler neler dönüyor onların” ya da “boğa erkeğiysen boynuzlanmaya mahkumsun” hatta ve hatta “başak burcu değil mi, hafif tüylü oluyo onlar” gibi gibi şeyler. Ve evet anlamıyorum burç yorumlamalarından.

*Biraz önceki paragrafı yardırırken, havaya bir göz gezdiriverdim öylesine. Ya da “Mono” dinlemek bana bunları yapıyor. Gökyüzünde an itibariyle (00.59) turuncu bulutlar var. Güzel bir görüntü hakikaten. Ancak ay göremedim bugün, ona bozuldum biraz. Ay bana hep bazı şeyleri, belki de bazı insanları çağrıştırır. Ay ordayken derim “yalnız değilim” diye. Ay bu geceki gibi eğer beni izlemiyorsa gökyüzünden cidden huzursuz olurum, yalnız kalırım. Ayı bu kadar sevdiğimi bilmezdim ama anlam kazanması güzel bir şey. Hep bana güzel şeyleri anımsatıyor. O yüzden mesaj da atarım “ay var!” diye. Ay var!

*Mono dinliyorum dedim, evet, “Burial at Sea”. Ancak orkestral versiyonları. Bu albüm cidden tüyleri diken diken ediyor.

*Anlam kazandırmaktan da bahsetmişken, ona da geleyim. Anlam kazandırma isteğim acaba yalnız kalmaktan korktuğumdan mı? Hatta korktuğumuzdan mı (yazar burada salaklığını bütün okuyucuya mal etmeye çalışıyor)? Bilmiyorum olabilir ama bu biraz bencilce aslında. Hani “aman hacı yalnız kalmayayım, üzülürüm yoksa” falan diye. Galiba ben, benim için “her şeyden daha değerli” olmuş kişiyi her zaman yanımda hissetmek isterim. “İsterim” demek de bencilce oldu ama. Aman bencilim lan tamam.

*CS Lee’nin ne güzel bir lafı vardı ya “You don’t have a soul, you have a body. You ARE a soul.” diye. Hep her yerde duymak, her yere yazmak falan isterdim. Ne güzel. Yerim ben onu. (Mono – Are You There?).

*Ruh muh falan demişken de diyeyim. Uma Thurman’lı Alfa Romeo (Alfa Romeo’ydu galiba) reklamına gelin gitmek istiyorum resmen. “Ruhumuz olmadan birer makineyiz” tarzında bir şeyler vardı. Onu da bilahare yerim (Oha “bilahare” dedim).

*Yalnız bugün güzel temizlediler. Hiç koku çıkmadı.

*Amy Winehouse da ölmüş. Ama aklıma Hıncal Uluç geldi. Bi daha sanatçı ölümlerinde “su testisi” yorumunu yaparlarsa, “şu testisi” kafalarında kıracam.

*Şeyi de sevmiyorum. 18-19-20 yaşlarındaki kişilerin “O kadar şehit verdik, gençler hala festivale gidiyor”, “hala Amy’ye üzülüyorlar”, “efendim hala köşe başlarında döner yiyip o döneri afedersin bi de onu umarsızca sıçıyorlar” falan tepkilerini vermesini. Yani diğerleri üzülmedi mi? Dün (farazi bir zaman) oğlu veya kızını kaybeden bugün (farazi bir zaman + 1) yine bir düğüne gidebiliyor. Keşke böyle şeyler olmasaydı. Benim bile şu kıçımı kaldıramayan yapımla, kin tutamayan yapımla gidip “intikam!” diye bağırarak demokrasi getiresim gelmişti. Ama cidden olmuyor böyle. 7/24 yas tutamayız. Hayat cidden çok boktan zamanlara düşse bile devam ediyor. Düşününce bile binlerce yıllık insanlık tarihinde herkesin “soyut”, gözle görülemeyen, “yaptım olacak” şeklindeki sınırları yüzünden kaç insan heba oldu. Soyut hacı. Yani yapacak hiçbir şey yok.

*Oslo’ya çok çok üzülüyorum.

*O değil de soyut moyut olaylarına da girdim ya şuncacık beynimle, kendi kendime John Lennon’cılık oynadım ya. Beceremedim. (…gülümsemesi, hayellerin gerçek oluşu)

*Genel olarak böyledir işte. Bir takım değişiklikler bekliyorum. Spora başladım. Mutlu olucam, umutluyum. Kıytırık bir park havuzuna, sonuçlarının somut değerden daha fazla olması dileğiyle, 5 kuruşluk bir dilek dileyerek para attım. Umutluyum. Huzurlu değilim zira sıcak. Ama olacak elbet bir şeyler. Kış bile gelecek. “Moonlight” bile yeniden çıkacak. Sadece her gece bir gün daha sabretmemizi kendimize öğütlememiz gerekiyor.

*Şu albümün son 3 şarkısı da bitsin ben de yatarım. Hepinizin gecesi bi öncekinden kat kat daha iyi olsun.

*Ay görebilseydim iyiydi ya.