Birisi var, o birisi şu an beni deliliğe götürür oldu. Gecenin bu saatinde bile o -tanımadığım- birisine, "I hope you die" diyorum...
O birisi, diğer birilerini mutlu etmek için bırakmak istemediğim tüm boşlukları rahatça dolduruyor. O birisi, çok güçlü...
O birisi, yerine geçmek istediğim her şey. O birisi, olmak istediğim tüm bütünlükler... O birisi ölesiye kıskandığım, "sıradan" ve ya "another kind" olmayan birisi...
O birisi, istediğim her anda, istediğim tek yerde, yani istediğim kişinin yanıbaşında olabiliyor.
O birisi "ben" olmadığım sürece, çok çekilmez, çok berbat, iğrenç, ölesi biri olacak.
O birisi geride bıraktığım tüm pislikleri, son dakikada berbat ettiğim her şeyi arkamdan temizleyip, önemsiz kılıyor.
O birisi beni önemsiz kılıyor.
O birisi her nasılsa daha çok heyecanlandırabilen, hiç bi tesadüfe imza atamasa da her nasılsa daha çok heyecan verebilen... O kişi lazım olanı yapabilen... O kişi yıkabilen, o kişi sevebilinen... O kişi inanılabilen...
O birisi sarhoş olmuyor, o birisi hata yapmıyor, o birisi "yapabiliyor".
O kişi "iyi ki var" olabiliyor.
O kişi büyülüyor, o kişi seviliyor.
O birisi, çalmak istediğim her nota, yazmak istediğim her satır. Benim kurarken saçmaladığımı düşündüğüm bütün hayaller, onun için çok kolay bir-iki gerçek olabiliyor. O kişi özene bezene hazırladığım her şeyi hiç uğraşmadığı bi hareketle yerin dibine sokuyor.
O birisi şu an beni bitiriyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder